دفورمیتی چیست؟
این یک اصطلاح کلی است که برای توصیف خم شدن و بدشکلی استخوان ها استفاده می شود.
ناهنجاری های ستون فقرات می تواند باعث مشکلات جدی و تهدید کننده زندگی و همچنین مشکلات فیزیکی مانند وضعیت نامناسب و راه رفتن در بسیاری از افراد شود. برای درمان این نوع بیماری ها که در پزشکی به آن ناهنجاری های ستون فقرات نیز می گویند، باید با روش های مختلف تصویربرداری و اندازه گیری، ناهنجاری را به طور کامل درک کرد. انحنای ستون فقرات، معروف به اسکولیوز، تقریباً 80 درصد از ناهنجاری های ساختاری را تشکیل می دهد. بسته به درجه انحنا، تصویر اسکولیوز ممکن است تا سال‌ها مورد توجه قرار نگیرد و با وارد کردن فشار به ریه‌ها نیاز به مداخله فوری داشته باشد. اگر این بیماری دیر تشخیص داده شود، به خصوص در دوران کودکی به همراه مشکلات مختلف سلامتی، عقب ماندگی رشد و نمو رخ می دهد. به همین دلیل داشتن اطلاعات کافی در مورد اسکولیوز و شناخت علائم و نشانه های آن در مراحل اولیه از نظر سیر بیماری بسیار مهم است.
اسکولیوز - انحنای ستون فقرات چیست؟
اسکولیوز؛ این یک ناهنجاری سه بعدی ستون فقرات است که در بین ناهنجاری های ستون فقرات شایع ترین است و در مراحل پیشرونده باعث اختلالات شدید وضعیت بدن می شود. این تغییر شکل ممکن است به دلیل نقص ساختاری ستون فقرات رخ دهد یا ممکن است به دلایل غیر ستون فقرات ایجاد شود. اسکولیوز غیرساختاری معمولاً با گذشت زمان تا حدی برطرف می شود یا زمانی که علت اصلی اسکولیوز از بین برود غیرقابل تشخیص می شود. اسکولیوز ساختاری اغلب به صورت ایدیوپاتیک رخ می دهد، اما بیماری های عصبی-عضلانی، اختلالات بافت همبند، شرایط عفونی یا نئوپلاستیک، نوروفیبروماتوز، بیماری های دژنراتیو و روماتیسمی، اختلالات متابولیک و اثرات ضربه ای مختلف نیز می توانند باعث انحنای ساختاری ستون فقرات شوند.
اسکولیوز ایدیوپاتیک چیست؟
جداول اسکولیوز که عامل ایجاد انحنای ساختاری ستون فقرات در آنها مشخص نیست، اسکولیوز ایدیوپاتیک نامیده می شود و تقریباً 80 درصد از کل اسکولیوزها در این گروه قرار دارند. این آسیب شناسی پیچیده ستون فقرات، که تصور می شود به دلیل بیش از یک عامل در طول دوره رشد سریع کودکی رخ می دهد، معمولا بدون درد و بدون علامت است. بنابراین تشخیص آن بسیار دشوار است. در مواردی که بدون تشخیص در دوره اولیه پیشرفت می کند و قابل درمان نیست، کمردرد حاد یا مزمن ایجاد می شود، عملکرد قلب و ریه بدتر می شود و محدودیت حرکتی مشاهده می شود. به دلیل نقص زیبایی، خطر افسردگی افزایش می یابد و کیفیت زندگی فرد به شدت مختل می شود. انحنای شدید خطر مرگ ناگهانی بالایی دارد.
اسکولیوز ایدیوپاتیک به طور کلی بر اساس سنی که در آن انحنا مشاهده می شود به 4 گروه مختلف طبقه بندی می شود: نوزادان (0-3 سالگی)، نوجوانان (3-10 سال)، نوجوانان (10-18 سال) و بزرگسالان (18 سال). سال و بالاتر) اسکولیوز. در حالی که اسکولیوز نوزادی به میزان 1 درصد بسیار نادر است، میزان بروز اسکولیوز نوجوانان حدود 11-16 درصد است. اسکولیوز نوجوانان، که به عنوان اسکولیوز دیررس نیز شناخته می شود، که در دوران نوجوانی رخ می دهد، مسئول تقریباً 90٪ موارد اسکولیوز است.
چه چیزی باعث اسکولیوز می شود؟
علت اسکولیوز ایدیوپاتیک، که در 2 تا 4 کودک از هر 100 کودک سالم رخ می دهد، به طور کامل توضیح داده نشده است. با این حال، برخی از عوامل مرتبط با بروز این بیماری را می توان به شرح زیر فهرست کرد:
علائم اسکولیوز چیست؟
اسکولیوز بسیار موذیانه شروع می شود و می تواند برای مدت طولانی بدون هیچ علامتی پیشرفت کند. معمولاً دردی وجود ندارد و بیشتر موارد به طور اتفاقی در رادیوگرافی های گرفته شده به دلایل دیگر کشف می شود. با این حال، افرادی با از دست دادن انعطاف پذیری در عضلات همسترینگ، کاهش ظرفیت خم شدن ستون فقرات و ضعف در عضلات شکم و کمر ممکن است در نتیجه فعالیت های بدنی خاص دچار کمردرد شدید شوند. با این حال، با توجه به ارتباط ستون فقرات با قفسه سینه، افراد با انحنای شدید از تنفس کم عمق و عفونت های مکرر دستگاه تنفسی به دلیل کاهش انحراف قفسه سینه شکایت دارند. باید دانست که موارد پیشرونده و درمان نشده استعداد فرد را به خلق افسردگی و بیماری های مختلف روانی افزایش می دهد و انحنای ستون فقرات بالای 90 درجه با سندرم مرگ ناگهانی همراه است.
درمان اسکولیوز
تشخیص زودهنگام اولین قدم در درمان اسکولیوز ایدیوپاتیک است. با تشخیص زودهنگام، هدف از آن جلوگیری از پیشرفت انحنا، به ویژه در نوجوانی، معکوس کردن ستون فقرات در یک زاویه بهینه، و در نتیجه بهبود زیبایی و وضعیت وضعیت است. هدف از درمان های پیشرفته اسکولیوز در درجه اول کاهش شکایت درد در ستون فقرات، بهبود مشکلات جسمی همراه و اصلاح بدتر شدن عملکرد تنفسی است.
هنگام برنامه ریزی درمان، عوامل زیادی مانند سن فرد، جنسیت، وجود بیماری های همراه، میزان انحنای ستون فقرات، جهت و نوع انحنا و خطر پیشرفت اسکولیوز در نظر گرفته می شود. جدای از درمان جراحی، روش های درمانی محافظه کارانه مانند استفاده از کرست و برنامه های ورزشی خاص برای اسکولیوز ترجیح داده می شود. با این حال، برای جلوگیری از آسیب های جدی ستون فقرات، هر بیمار باید به صورت جداگانه مورد ارزیابی قرار گیرد و روش های درمانی مورد استفاده باید به صورت جداگانه با توجه به ویژگی های بالینی بیمار تعیین شود.
تمرینات اسکولیوز
ورزش های ایجاد شده برای اسکولیوز یکی از روش های درمانی محافظه کارانه است که برای تقویت ستون فقرات و متوقف کردن پیشرفت انحنا به کار می رود. ترجیح داده شده ترین تکنیک، یک تکنیک تمرینی سه بعدی به نام روش شروت است که با حذف توزیع نامتقارن بار بدن، وضعیت بدن را اصلاح می کند. به لطف این تمرینات ورزشی پیشرفته، که مختص هر فرد است، برنامه ریزی شده در راستای انحنای ستون فقرات و پشتیبانی از تکنیک های مختلف تنفسی، انعطاف پذیری عضلات در ناحیه آسیب دیده افزایش می یابد، در حالی که قدرت عضلانی، سطح تعادل، تحرک و سطح هماهنگی عمومی بدن پشتیبانی می شود.
تمرینات اسکولیوز باید از سطح مبتدی با درمانگرانی انجام شود که با تکنیک شروت آشنا هستند و با تمرینات ورزشی خاص مرتبط با اسکولیوز آشنا هستند. هنگام برنامه ریزی تمرین، جهت انحنای ستون فقرات و مرحله فعلی درمان در نظر گرفته می شود. برای اصلاح انحنای ستون فقرات با روش شروت، تمرینات خاصی باید در فواصل منظم و در راستای برنامه شخصی تکرار شوند. به همین دلیل، بیمار باید از همان ابتدا مراقب باشد که با درمانگر هماهنگ باشد. برای افزایش موفقیت درمان، برنامه ورزشی باید به شدت رعایت شود.
علاوه بر این، استفاده از کرست یکی از روش های مطلوب برای درمان اسکولیوز است. تمرینات تثبیت و تحرک به مدت 35 تا 40 دقیقه در روز که با کرست انجام می شود، اثربخشی کرست را افزایش می دهد و در ناهنجاری ستون فقرات اثر درمانی دارد. علاوه بر این، استفاده از کرست‌ها با تمرینات ورزشی منظم نیاز به مداخله جراحی در درمان اسکولیوز را تا حد زیادی کاهش می‌دهد. این به کنترل درد بعد از عمل و حمایت از عملکرد ستون فقرات کمک می کند.
روش درمان جراحی برای جداول اسکولیوز که با وجود روش های درمانی محافظه کارانه مانند ورزش و کرست به پیشرفت خود ادامه می دهند و سطح انحنای ستون فقرات آنها بالای 45-50 درجه است ترجیح داده می شود. پس از جراحی اسکولیوز که یکی از جدی ترین عمل هاست، نیاز به پیگیری دقیق برای مدت معینی است. در حالی که بازگشت فرد به فعالیت های روزمره پس از عمل 3-4 هفته طول می کشد، اما انجام انواع فعالیت های بدنی در عرض 3-6 ماه پس از عمل امکان پذیر می شود. اگرچه امروزه جراحی های اسکولیوز بسیار موفق انجام می شود، اما عوارض مختلفی مانند پاراپلژی، افزایش کیفوز، آرتروز کاذب، شکایات درد دیررس، اصلاح بیش از حد، سندرم پشت صاف، افزایش بدشکلی، عفونت و تغییر شکل چرخشی ممکن است به دلیل جراحی اسکولیوز رخ دهد. به منظور به حداقل رساندن چنین عوارضی که مربوط به جراحی است، در انتخاب پزشکان مجرب و مراکز بهداشتی مجهز به جراحی دقت کنید.
